Σεμέλη

Σαν κεραυνός κατέβηκε στην κόρη ο θεός 

και άστραψε η Σεμέλη, 

που τόσο ποθούσε 

ατόφια του Διός τη χάρη ν΄απολαύσει. 

Μα ήταν ο πόθος της τυφλός 

πέρ΄απ΄τη δύναμη του νου 

και του θνητού κορμιού της.  

Η Κυρά των Χελιδονιών

Ποια είναι η Χελιδονού, ετούτη η Παναγία; 

Δεν είναι η μἀνα του Ιησού, η Αριάδνη είναι, 

του Διόνυσου η ομόκλινη, κυρά του λαβυρίνθου.  

Φεγγάρι αυτή ολόγιομο μέσα στη μαύρη νύχτα,  

κρατούσε οχθοχελίδονα στον δροσερό της κόρφο

και νήμα μου ΄δειχνε λεπτό στο φως να μ΄οδηγήσει. 

Οι Νήσοι των Μακάρων




Πέρ΄απ΄τον κύκλο των χωρών, στην άκρη της θαλάσσης, 

σε ουρανό ανάμεσα και γη, στις Νήσους των Μακάρων, 

εκεί ο ήλιος δεν μεσουρανεί, δεν χάνεται στον Άδη, 

εκεί παντοτινή απλώνεται, σαν δειλινό σαν χάραμα, 

      μια μυστική αμφιλύκη. 

Εκεί η Περσεφόνη φὐτεψε άλση και παραδείσους. 

Εκεί των δικαίων οι σκιές, τα όνειρα των ζώντων, 

εκεί το δικαστήριο των έσχατων ωρών μας, 

εκεί ο Σάραπις, ο Αιακός, ο Μωυσής, ο Μίνως, 

ο Κομφούκιος, ο Ιησούς, ο Βούδδας, ο Μωαμέθης, 

ο Ζωροάστρης, ο Ραδάμανθυς, οι ρυθμιστές του βίου, 

οι νομοθέτες των λαών δίπλα στην Περσεφόνη.  

Εμπρός στον θρόνο του κριτή που διάλεξε ο καθένας

      λόγο για τη ζωή του δίνει, 

αν όπως όφειλε τη χάρηκε ή αν χαράμι πήγε, 

αν πλήθυνε τα αγαθά ή τα δεινά του κόσμου, 

ή άχθος αφέθηκε στη γη να τον τραβούν οι Μοίρες.