Το τελευταίο αντίο, μου τό' πες απ΄το τραίνο
πριν πας στην παγωμένη τη χώρα του χιονιά
εκεί που αναστενάζουν κι όσοι αγαπούν σου μοιάζουν
γιατί με τους αγγέλους είσαστε μια γενιά.

Το τελευταίο αντίο το βρήκαμε γραμμένο
στους Βίους των Αγίων, που ήταν αμαρτωλοί,
που πείνασαν γι' αγάπη, που δίψασαν γι' αγάπη
και περπατήσαν μόνοι ολόκληρη ζωή.

Στίχοι του Μάνου Ελευθερίου τραγουδισμένοι από τον Γιώργο Νταλάρα σε μουσική του Διονύση Τσακνή.

ΕΣΥ : Έτσι όπως κάνεις έτσι όπως πας, το δρόμο χάνεις και παραπατάς. Mη μου ζορίζεσαι, πάει βαθιά η ρίζα του Ιεσσαί...

ΕΓΩ: Το ευχαριστώ που σου χρωστώ είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα. Kι όμως αυτό το ευχαριστώ δεν έχω βρει τα λόγια να σ' το πω.

ΕΣΥ: Να μην τρομάζεις, μη σταματάς, μπρος να κοιτάζεις και να μ' αγαπάς. Μην απελπίζεσαι, είναι βαθιά η ρίζα του Ιεσσαί... Να μην τρομάζεις, να μ' αγαπάς, μπρος να κοιτάζεις, να μην απελπίζεσαι, κι όταν δειλιάζεις και δε τολμάς, να μ' αγκαλιάζεις και να προχωράς.

ΕΓΩ: Το ευχαριστώ που σου χρωστώ είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα. Tο σ' αγαπώ αυτό... Ακόμα ψάχνω τρόπο να σ' το πω. Το ευχαριστώ που σου χρωστώ είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα. Κι όμως αυτό το ευχαριστώ δεν έχω βρει τον τρόπο να σ' το πω.

Στίχοι του Άρη Δαβαράκη, τραγουδισμένοι από την Έλλη Πασπαλά
σε μουσική του Νίκου Αντύπα